Përtej postulatit për mendjen gjithmonë dyshuese të bibliografit, ata e ndiejnë gëzimin e endjes profesionale në mëdyshjen midis skrupulozitetit që diktojnë rregullat dhe standardet, nga njëra anë, dhe fantazisë apo lirshmërisë.
Për të zgjidhur situatat e diskutueshme, nga ana tjetër, në ballafaqimin me të dhënat bibliografike që librat e vjetër bartin si pjesë e rëndësishme e kulturave kombëtare dhe më tej.
Objektit, metodologjisë dhe organizimit të një bibliografie të kësaj natyre (retrospektive), por edhe se pasqyron koleksionin më të pasur të librit shqip të periudhës 1555-1912, atë të Bibliotekës Kombëtare të Shqipërisë.
