Luizi pasi takoi babain e Kiarës u thirr në dhomën e rrëfimit. Arbana e pyeti se cfarë mendimi do kishte nëna e vet për këtë histori. Mos më ngacmo aty, i tha Luizi.
Nëna ime mjafton të më shikojë të lumtur, vazhdoi Luizi. Arbana e pyeti pse qan cdo mëngjes. Ajo kënga që vini në mëngjes është e vetmja këngë nga këto modernet që i pëlqente babës tim. Zëri i luizit u thye nga lotët dhe emocionet.
Baba më ka dhënë këtë pjesën që jam i drejtpërdrejtë. Ai do ma thoshte troç çdo gjë. Nëna do thonte pse s’më the që do hyje në BBV…
Luizit iu dha mesazhi i nënës së tij nga Amerika. Ai u thirr në dhomën e surprizave ku gjeti një letër. “Biri im të shoh cdo ditë por jo cdo moment sepse punoj. Me mendje jam me ty. Mos harro ato që të ka mësuar mama. Respekto dashurinë, moralin…nuk e shpreh dot me një letër sa të dua biri im.
Më kujtohet Luizi i vogël sa herë që të shoh. Një fëmijë ngelet i vogël për nënën edhe 30/40/50 vjeç. Dëgjova që do lije dhe cigare…je shpirti im. Jam në cdo frymëmarrje me ty. Nuk je vetëm ke një ëngjëll që të shikon nga lart.”, shkruante ndër të tjera nëna e Luizit.
